To jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów w dziedzinie chirurgii estetycznej twarzy. Choć zabieg nie jest skomplikowany może istotnie poprawić wyraz twarzy.
Rodzaje plastyki powiek i wskazania
Blefaroplastyka może dotyczyć powiek górnych, dolnych lub obu równocześnie. Wybór rodzaju zabiegu zwykle jest uzależniony od konkretnego problemu – nadmiaru skóry, przepuklin tłuszczowych w okolicach oczu albo charakterystycznych „worków” pod oczami. Każdy z tych wariantów korekty różni się jednak nieco zakresem ingerencji i oczekiwanymi rezultatami.
Korekta powiek górnych polega głównie na usunięciu nadmiaru skóry odpowiedzialnej za tzw. „opadające” powieki. Czasami w trakcie tego samego zabiegu usuwa się nadmiar tkanki tłuszczowej z rejonu oka, szczególnie jeśli wystąpiły niewielkie przepukliny w obrębie powieki. Plastyka górnej powieki przyniesie ulgę, gdy fałdy skórne ograniczają pole widzenia. W takim przypadku można mówić o przesłankach funkcjonalnych, a nie tylko estetycznych. Zwykle blizna biegnie w naturalnym załamaniu powieki i jest niemal niewidoczna po wygojeniu.
Korekta powiek dolnych redukuje „worki” i obrzęki pod oczami. Najczęściej mamy do czynienia z niewłaściwym rozmieszczeniem lub nadmiarem tkanki tłuszczowej. Nacięcie prowadzi tuż pod rzęsami albo wewnątrz worka spojówkowego (transkonjunktiwalnie) i powoduje minimalne ślady lub wręcz niewidoczne blizny.
Kompleksowa blefaroplastyka łączy zabieg na górnych i dolnych powiekach. Jednak sama operacja trwa dłużej i wymaga nieco dłuższego okresu rekonwalescencji.
Operacja powiek może mieć podstawy czysto estetyczne lub zdrowotne. Wiele osób trafia do chirurga plastycznego z powodu niezadowolenia z „ciężkiego”, zmęczonego spojrzenia bądź worków pod oczami, które nie ustępują pomimo stosowania kremów i zabiegów kosmetycznych. Albo powieki górne tak opadają żę ograniczają pole widzenia.
Wskazania medyczne są wówczas, gdy nadmiar skóry zwęża szpary powiekowe. W skrajnych przypadkach pacjent nie widzi górnej części pola widzenia. Dodatkowo ciągłe unoszenie brwi w celu „otwarcia oka” wywołuje dyskomfort i może skutkować bólami głowy.
Lista z głównymi wskazaniami :
-
Nadmiar skóry i tkanki tłuszczowej powodujący obniżenie powiek górnych.
-
Utrudnione widzenie wskutek zwężenia pola widzenia przez fałdy skórne.
-
Przewlekle podkrążone oczy i obrzęki, nadające twarzy zmęczony wygląd.
-
Dyskomfort odczuwany w okolicach oczu, np. uczucie ciężkości powiek.
-
Aspekty czysto estetyczne, takie jak chęć odmłodzenia spojrzenia.
Plastyka powiek zawsze wymaga oceny lekarskiej. Chirurg ustala, czy mamy do czynienia z problemem głównie estetycznym, czy też istnieją dodatkowe wskazania funkcjonalne. Jeśli nadmiar skóry realnie wpływa na jakość widzenia, operacja może zostać nawet częściowo zrefundowana przez system ubezpieczeń zdrowotnych
Przygotowanie do blefaroplastyki i rekonwalescencja
Jak przy każdej interwencji chirurgicznej, odpowiednie przygotowanie to większe bezpieczeństwo zabiegu. Przed blefaroplastyką jak przed każdym zabiegiem, na początek konsultacja wstępna. Lekarz oceni stan skóry powiek, rozmieszczenie tkanki tłuszczowej i ewentualne przeciwwskazania medyczne. W razie potrzeby pacjent zostanie skierowany na dodatkowe badania okulistyczne (przykładowo, jeśli ma jaskrę lub zespół suchego oka).
Przed zabiegiem
-
Odstaw leki rozrzedzające krew krwi co najmniej 1–2 tygodnie przed operacją, po wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
-
Ograniczeni lub zrezygnuj z tytoniu.
-
Unikaj intensywnego opalania okolic twarzy, by skóra powiek nie była podrażniona.
Okres gojenia po zabiegu
Zazwyczaj już kilka godzin po operacji pacjent może wrócić do domu. Pierwsze dni to czas schładzania okolic oczu chłodnymi kompresami, żeby zmniejszyć obrzęk i zasinienie. Intensywny obrzęk powiek utrzyma się do tygodnia, po czym zasinienie i opuchlizna zaczną stopniowo ustępować.
Szwy usuwa się zwykle po 5–7 dniach (o ile nie zastosowano rozpuszczalnych nici). Przez kolejne kilka tygodni musimy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i bezpośredniego słońca. Polecamy noszenie okularów przeciwsłonecznych.
Kontrole pooperacyjne
Chirurg zwykle zaleca 1–2 wizyty kontrolne w celu zdjęcia szwów i oceny procesu gojenia. Warto sumiennie wykonywać wskazówki o pielęgnacji (np. delikatnego przemywania ran, używania maści zaleconych przez lekarza). Przy prawidłowym postępowaniu rekonwalescencja przebiega szybko.
Potencjalne powikłania
Żaden, nawet najprostszy zabieg nie jest całkowicie wolna od ryzyka. Każda operacja chirurgiczna pociąga za sobą możliwe komplikacje. Choć zwykle rzadkie – wymagają świadomości pacjenta.
Najczęstszymi, aczkolwiek z reguły łagodnymi powikłaniami są:
-
Obrzęk i zasinienie – w większości przypadków ustępują w ciągu 1–2 tygodni.
-
Przejściowa suchość oka – łagodzimy kroplami nawilżającymi.
-
Niewielka asymetria w linii blizn – zwykle to problem tymczasowy i ustępuje wraz z procesem gojenia.
Do poważniejszych powikłań zaliczamy:
-
Ektropion – nieprawidłowe wywinięcie dolnej powieki na zewnątrz.
-
Trudności z zamykaniem oka – nadmierne usunięcie skóry górnej powieki, wymaga niekiedy dodatkowej korekty.
-
Widoczne blizny – przy nieprawidłowej pielęgnacji po zabiegu lub nadmiernej tendencji do bliznowacenia.
-
Infekcje i krwiaki – zdarzają się niezwykle rzadko, ale w razie wystąpienia wymagają szybkiej interwencji lekarskiej.
Pamiętaj:
-
Wybieraj doświadczonego chirurga plastycznego.
-
Stosuj się dokładnie do zaleceń przed i pooperacyjnych.
-
Informuj lekarza o ewentualnych schorzeniach okulistycznych i przyjmowanych lekach.
-
Unikaj gwałtownych ruchów i nadmiernego wysiłku w pierwszych tygodniach po operacji.
Przestrzegając odpowiednich procedur ograniczysz częstotliwość komplikacji, a ewentualne skutki niepożądane będą z reguły krótkotrwałe i możliwe do skorygowania.
Alternatywy dla skalpela
Nie zawsze pierwsze zmarszczki i opadanie powiek, wymaga operacji. Współczesna medycyna estetyczna oferuje szereg nieinwazyjnych lub małoinwazyjnych metod poprawy wyglądu okolicy oczu na pewien czas.
Laseroterapia frakcyjna. Energia lasera powoduje mikrouszkodzenia skóry, co stymuluje jej regenerację, produkcję kolagenu i w efekcie – delikatne ujędrnienie. Zabieg zmniejsza drobne zmarszczki wokół oczu, ale nie usunie większych nadmiarów skóry i przepukliny tłuszczowej.
Nici PDO (polidioksanonowe) – stosowane do lekkiego uniesienia powieki dolnej bądź fragmentu łuku brwiowego. Zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym, a wprowadzenie nici stymuluje tworzenie kolagenu. Nie jest to jednak procedura porównywalna z efektem całkowitej blefaroplastyki – raczej daje subtelną korektę i wymaga powtórek co kilkanaście miesięcy.
Radiofrekwencja (RF) czy ultradźwięki (HIFU) wykorzystywane w celu ujędrnienia skóry okolicy oka. Zabiegi nie usuwają jednak nadmiaru tkanki tłuszczowej, a jedynie napinają skórę i stymulują neokolagenezę. Poprawiają wizerunek, ale nie rozwiążą problemu głębokich „worków” pod oczami.
Mezoterapia igłowa ze specjalistycznymi koktajlami, używana do rozjaśniania cieni pod oczami i lekkiego liftingu skóry. Znów – rezultaty są ograniczone.
Często takie alternatywy to etap przejściowy – gdy pierwsze objawy starzenia są jeszcze łagodne. Chociaż oczy to zaledwie małą część całej twarzy, mają duży wpływ nasz wizerunek.
Zobacz opinie na forum o artykule: